fragment uit het artikel verschenen in ‘de Bietplanter’ van december 2016
Om de bieten goed te bewaren is gebleken dat de rooikwaliteit de bepalende factor is voor het bewaringspotentieel van de bieten. De rooikwaliteit kan beoordeeld worden op het niveau van de kwaliteit van de ontbladering en de ontkopping, op het niveau van de reiniging van de bieten door de rooimachines en de impact op de verwondingen aan de wortels. De verwondingen aan de wortels (te diepe ontkopping, wortelpuntbreuk, slagen en verwondingen) zijn allemaal helingspunten voor de biet (ten koste van het metabolisme en haar suikergehalte). Deze verwondingen zijn ook ingangspunten voor bewaarschimmels.
Tijdens de bewaring kan het suikergehalte van de bieten verslechteren, afhankelijk van te hoge temperaturen (hoger metabolisme, fermentatie en ontwikkeling van bewaarschimmels) of te lage temperaturen (vorst/dooi waardoor er een geleidelijke ontbinding van de bieten ontstaat). Gedurende deze periode gebeurt de ademhaling van de bieten in de hoop ten koste van het suikergehalte van de wortels. We merken op dat het verlies aan suiker tijdens de bewaring ook kan veroorzaakt worden door een onvoldoende ontkopping, gunstig voor de bladhergroei, ook een verbruiker van suiker.
Vanaf 300 graaddagen wordt over het algemeen een begin van verrotting van de bieten (±2% gewicht rotte delen) waargenomen.
Auteur: Françoise Vancutsem
Het volledige artikel met cijfermateriaal kan je hier downloaden: