fragment uit het artikel verschenen in ‘de Bietplanter’ van september 2015
Het doel is om een maximale opbrengst te bekomen met een hoge technologische kwaliteit terwijl de bewaringsverliezen en grondtarra beperkt blijven.
Met het einde van het quotasysteem in 2017 zal de concurrentie van de andere suikerbronnen steeds belangrijker worden. Om concurrentieel te blijven zal men naar technische oplossingen moeten zoeken die een maximale productie voor een minimale kost realiseren. De kloof tussen het productiepotentieel en de reële gerooide tonnage is een indirecte manier om de opbrengst te verhogen. In termen van rooi kan men ingrijpen op 3 niveaus: de verliezen van hele bieten of wortelbreuk verminderen, een minimale en precieze ontkopping hebben en de suikerverliezen tijdens de bewaring beperken.
De grondtarra beïnvloedt de financiële opbrengst van de teelt (zie de maatregelen getroffen in elke fabriek). Uit de proeven en simulaties blijkt dat het financieel beter is om de bieten te rooien in goede omstandigheden en ze een paar dagen langer te bewaren dan het omgekeerde.
Als gevolg van de verlenging van de campagnes zijn de situaties meer gediversifieerd dan voorheen en vergen een goede kennis van de machines en de mogelijkheden tot afstelling. De reinigers zijn efficiënt indien de bieten enkele dagen in hoop blijven liggen voor het reinigen en laden. Maar het is noodzakelijk dat zij steeds gepaard gaan met een kwaliteitsrooi indien men de grondtarra op een laag niveau wil houden.
Auteur: Jean-Pierre Vandergeten
Het volledige artikel met cijfermateriaal kan je hier downloaden: